”Dottore, dottore, dottore del buco del cul, vaffancul vaffancul!“

Dit zinnetje wordt vaak gezongen bij het afstuderen van Italiaanse studenten. Het kan letterlijk vertaald worden naar”Dokter, dokter, dokter van je kont! Rot op, rot op! ” Er wordt mee bedoeld dat ze heel trots op je afstuderen zijn, maar dat je als afgestudeerde niet naast je schoenen moet gaan lopen!

Emigratie naar Piemonte

Onze zoon Joris startte na onze emigratie in 2006 als 10-jarig jongetje op de ” scuola elementare” in groep 7, dit is tevens het laatste jaar van de basisschool in Italie. Hij werd elke morgen opgehaald door de schoolbus en in gedachten zie ik hem nog zitten in die gele bus , “mijn grote blonde reus” tussen al die kleinere Italiaanse kinderen. Ter illustratie heb ik hier een foto van het schoolkerstfeest van dat jaar!

Scuole

Daarna volgde de “scuola media” en de  “scuola superiore” in Acqui Terme. Als je in Italie alles normaal doorloopt ben je 19 jaar als je van de middelbare school afkomt. Het studeren ging hem niet altijd makkelijk af. Joris was nogal een stille en daarom lieten de leerkrachten hem vaak kletsen in de klas, zodat hij de Italiaanse taal beter zou gaan spreken.

Laurea

Op zijn 19de is hij op kamers gegaan in Turijn met 5 andere jongens uit de regio voor een studie aan de “università degli studi di Torino”. Afgelopen zomer kreeg hij te horen dat hij geslaagd was en nu was er half november zijn diploma-uitreiking in Turijn waar wij natuurlijk als “trotse ouders” graag bij wilden zijn. Alleen besliste Joris zelf dat hij hier niet bij aanwezig kon zijn, omdat hij in oktober begonnen is aan een masteropleiding  aan de EAE Business School in Madrid en hij vond het vervelend om nu al lessen te moeten missen.

Amici

Zijn vrienden besloten 3 dagen voor zijn vertrek naar Madrid om een verrassingsfeest te organiseren op Casa Bontà met een eigen versie van zijn “laurea”, met een echte lauwerkrans, een diploma, een speech, foto’s en ter afsluiting een pizza-avond! Na de speech zong iedereen: “Dottore, dottore, dottore del buco, vaffancul, vaffancul!” 

Als je emigreert hoop je als ouders dat je kinderen zich snel thuis gaan voelen. Ik kan alleen maar zeggen dat dat onze kinderen goed gelukt is. Ze hebben beiden een fijne schooltijd gehad, veel vrienden gemaakt en ze zijn “thuis” in Piemonte ! Hun vriendengroep is inmiddels wel wat uitgewaaierd, maar met belangrijke gebeurtenissen zijn ze er voor elkaar en dat voelt goed.

Yara en Joris zijn inmiddels in veel opzichten Italiaans, maar dan nog wel met dat vleugje Hollandse nuchterheid!

Groet, Silvia