De monumentale begraafplaats van Genua, de Cimitero Monumentale di Staglieno, is misschien niet het eerste waar je aan zou denken om te bezoeken als je in Genua bent, maar deze begraafplaats stond al een hele tijd om mijn verlanglijstje, dus vorige week zijn we een keer speciaal hiervoor naar Genua gereden en het bezoek heeft ons zeker niet teleurgesteld.

De begraafplaats is gelegen op een zeer steile helling in een parkachtige omgeving en maakt indruk door zijn architectonische vormgeving, die vooral wordt gekenmerkt door arcades, zuilengangen, de vele beelden en de imposante familiecrypten.

De begraafplaats werd geopend in 1851, is 33 hectare groot en in de loop der tijd is het oorspronkelijk (Rooms-) katholieke kerkhof verder uitgebreid met een Engelse begraafplaats, een protestantse begraafplaats en een joodse begraafplaats.

Begraafplaats van Genua, het Pantheon

Het architectonische centrum is het Pantheon, dit ligt op een heuvel en torent dus boven het terrein uit. Maar wat de begraafplaats echt tot monument verheft, zijn de vele indrukwekkende beeldhouwwerken die de graven in de arcaden opsieren. Het is misschien wel het grootste openlucht-beeldenmuseum van Europa.

De beelden op Staglieno zijn unieke, fascinerende kunstwerken, vol emotie door de levensechte details, zoals kant op jurken, wimpers, tranen en de gezichten van de sculpturen. We zagen graven waarbij een engel op de kist klopte, graven waarop jonge kinderen om hun ouders treurden en graven met huilende weduwen. De beelden spreken van rouw en verlies.
Sommige beelden zijn al eeuwenlang bedekt met stof en zien eruit alsof ze plotseling kunnen ontwaken, hun stoffige mantels afschudden en weer tot leven komen. Anderen zijn sprankelend schoon en lijken net gisteren te zijn opgericht.

Begraafplaats van Genua, het graf van de hazelnootverkoopster

Zonder twijfel het meest bekende grafmonument op de begraafplaats is van Caterina Campodonico, een arme hazelnootverkoopster. Zij was een gewone, volkse vrouw, die geheel in de greep van de ‘grafmonument’-koorts was geraakt. Met een grafmonument kon men zich verheffen uit de sociale status van het leven.

Zij spaarde haar leven lang zoveel mogelijk van het geld, dat zij dagelijks verdiende met de verkoop van tot strengen geregen hazelnoten, gepofte kastanjes en andere (straat-) lekkernijen, om een mooi grafmonument te kunnen betalen.

Lange lanen waar geen einde aan lijkt te komen

Meer naar boven heb je de lange lanen met graftombes, sommige graftombes zijn complete huisjes versierd met beelden. Ook mooie oude bossen, waar onder de bomen oude eenvoudige graven schot en scheef zijn gezakt. De begraafplaats heeft ook enkele bizarre of gewaagde grafstenen, zo staat ergens bovenin een bijna 30 meter hoge kopie van de kathedraal van Milaan.
De begraafplaats is nog steeds in gebruik en tijdens ons bezoek werd er, vooral op de wat jongere graven, flink gepoetst en bloemen geplaatst, want afgelopen weekend was het Allerheiligen en Allerzielen.

Allerheiligen, Ognissanti

Op 1 november is het Ognissanti, Allerheiligen, een christelijk feest ter nagedachtenis aan alle heiligen. Het is een nationale feestdag in Italie en deze dag wordt gevierd met de familie, eerst samen naar de mis en daarna samen eten. Vroeger werd iedere heilige herdacht op zijn of haar sterfdag, maar op een gegeven moment werd het aantal zo groot dat de kerk besloten heeft om dit op één gemeenschappelijke dag te vieren, 1 november.

Allerzielen, il Giorno dei morti

Allerheiligen wordt gevolgd door Allerzielen, de dag om te denken aan overleden dierbaren. Tijdens Allerzielen bezoeken veel families het graf van een geliefde om hun geliefden te gedenken. Er wordt extra aandacht gegeven aan het graf en deze wordt versierd met bloemen. Het is een traditie om kaarsen en lantaarns aan te steken op het kerkhof zodat je je licht toont aan de overledene.

Cartosio

Afgelopen zaterdag ben ik nog even de begraafplaats van Cartosio opgelopen. De begraafplaats zag er keurig netjes uit, op werkelijk elk graf stonden bloemen, kaarsjes en er liepen best veel mensen. Mijn overleden dierbaren zijn bijna allemaal gecremeerd en uitgestrooid, dus ik kom zelden op een begraafplaats en nu 2x in een week!

Ik liep een vriend van onze kinderen tegen het lijf en we maakten even een praatje, hij kwam het graf van zijn grootouders bezoeken want hij gaf aan dat hij ze op deze dag extra wilde herdenken en dat vond ik wel een mooie gedachte om mee af te sluiten.

Groet, Silvia