Vanaf het moment dat Guus (1961) en Silvia (1964) samen met een tentje door Frankrijk reisden, hadden ze de droom om landelijk te gaan wonen, bij voorkeur in het buitenland. Elke vakantie keken ze weer door de etalages van makelaars en namen de bekende brochures mee.
Thuis werd het plan steeds weer even opzij gezet, maar toen ze tegen de 40 liepen, begonnen ze toch intensiever te zoeken.

Aanvankelijk wilden ze een gewone camping beginnen, maar toen ze in 2004 een luxe tent huurden in Frankrijk (zonder elektriciteit en stromend water), werden ze zo enthousiast over deze manier van kamperen dat ze de plannen veranderden en op zoek gingen naar een plek om een Glamping te starten.

In het voorjaar van 2005, na een bezoek aan de Second Home beurs, vloog Guus naar Italië om met een makelaar verschillende huizen in Piemonte te bezichtigen. Hij was zo enthousiast dat Silvia de week erna met hem meevloog om mee te kijken.

Silvia heeft alleen èèn huis gezien, een oude vervallen wijnboerderij op een mooie, zonnige plek met prachtig uitzicht.

Ze kochten het huis meteen, zonder te weten wat er mogelijk was, zonder vergunningen, zonder bouwkundig rapport of andere zekerheden. Het was gewoon liefde op het eerste gezicht. Toen ze ontdekten dat hun achternaam “Bont(à)” in Italië “goedheid” betekende, was de keuze om het huis Casa Bonta te noemen snel gemaakt.

In Nederland woonden ze in het gezellige Brabantse dorpje Prinsenbeek, waar ze een goedlopende damesmodezaak hadden. Ondanks hun leuke werk, het mooie huis en het gezellige leven daar, lonkten het avontuur en de uitdaging.

In de zomer van 2006 verhuisden ze naar Italië, naar Cartosio. De kinderen begonnen in september aan hun Italiaanse scholen. Er waren toen nauwelijks andere buitenlandse kinderen en hun blonde haren waren een hele bezienswaardigheid voor hun nieuwe schoolgenootjes en de lokale bevolking van het dorp.

In 2008 openden ze, met twee tenten, de eerste Glamping in Italië, en in 2009 breidden ze uit naar vijf tenten en één appartement. Elk jaar na het seizoen kwamen de bouwvakkers weer om aan een nieuw project te beginnen. Het pand was zo groot dat ze er naast hun woonhuis ook appartementen in konden maken.

Inmiddels is Casa Bonta een agriturismo met vier appartementen en acht luxe safaritenten, en blijven ze jaarlijks investeren in verbeteringen. Nu de grote verbouwprojecten achter de rug zijn, hebben ze in de winter wat meer tijd, hoewel er met hun grote huis en terrein van acht hectare altijd wel een klusje te doen is.

De kinderen, Yara (1994) en Joris (1996) zijn inmiddels volwassen en behoorlijk veritaliaanst. Yara en haar Italiaanse vriend Kilian werken vanuit huis voor internationale bedrijven en helpen in vrije tijd mee op Casa Bonta. Joris (1996) woont in Madrid, Spanje, met zijn Ecuadoraanse vriendin Bernarda. Hij heeft daar zijn master afgerond en werkt nu. Beide zijn nog vaak te vinden bij Casa Bonta.